Muzeum Papiernictwa

Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju mieści się
 w jedynym zachowanym w Polsce młynie papierniczym,
 którego powstanie datowane jest na rok 1605.

Zwiedzając muzeum poznajemy historię papiernictwa, 

dowiadujemy się o znaczeniu papieru dla człowieka.

Na świecie rocznie powstaje ok.390 mln ton papieru,
 z czego ok.3,1 mln ton w Polsce.

Statystyczny mieszkaniec świata zużywa ok.59 kg papieru rocznie,

 mieszkaniec Unii Europejskiej ok.200 kg, a obywatel Polski ok.110kg.

W Europie do XIXw. podstawowym surowcem papierniczym

 były włókna pozyskiwane ze szmat.

Drewno po raz pierwszy do wyrobu papieru zastosowano w 1844 r.

Obecnie przemysł papierniczy wykorzystuje coraz więcej makulatury,

głównie do produkcji papieru higieniczno-sanitarnego, pakowanego i gazetowego.

Papier zaczęto wyrabiać w Chinach ok.105 r.n.e.,

a za wynalazcę papieru uznaje się Caj Luna.

Pierwsze w dziejach ludzkości arkusze papieru powstawały z włókien pozyskanych

z morwy oraz szmat, starych sieci rybackich i sznurów.

W Europie pierwsze papiernie założyli na

 południu Włoch i Hiszpani Arabowie w X-XI w. ,

pierwsza polska papiernia powstała w 1491 r. w Prądniku Czerwonym

(dzisiaj dzielnica Krakowa).

W Dusznikach czerpanie papieru zapoczątkowano przed 1562 r., 

a wzniesiona 1605 r. obecna papiernia jest bezcennym
 zabytkiem techniki w Europie.

Niegdyś arkusze z Dusznik wykorzystywano do drukowania książek,

 sporządzania dokumentów.

Uczeni przelewali na nie swą wiedzę, a artyści tworzyli dzieła.

W tym miejscu były i są wytwarzane,

 opracowaną w średniowieczu techniką papiery czerpane.

W Muzeum można zobaczyć jak powstają arkusze, 

a nawet samemu spróbować wyczerpać papier.

Ubieramy fartuchy

i czekamy, aż wszyscy będą gotowi.

Zaczyna się od pokazania dużego arkusza gotowego papieru.

Pan wyjaśnia jak powstaje papier czerpany,

a następnie ustawiamy się w kolejce i każdy ma możliwość zrobić swój papier.

Do produkcji papieru wykorzystywana jest masa celulozowa, bawełniana oraz makulaturowa.

Zanużamy sito w masie i czkamy chwilkę, aż odcedzi się woda.

Ściągamy ramkę i na płótno kładziemy sito,
 które dociskamy i nasza kartka zostaje na płótnie.

Każdy zrobił trzy kartki, na jednej z nich odbiliśmy swoje 

dłonie i została umieszczona karteczka z imieniem.

Kiedy wszyscy zrobili kartki, pan wziął stosik płótna i 

wsadził w prasę w celu odciśnięcia nadmiaru wody.

Karteczki wyciąga się z warstw płótna i wkłada się do ,, magla'',

w celu dokładnego wysuszenia.

Gotowe kartki dostajemy na pamiątkę,

są wyjątkowe ponieważ powstały w procesie własnoręcznego czerpania.

Każda kartka jest inna.

Dziś na papierze z dusznickiego młyna powstają
okolicznościowe pisma i dyplomy,
wytwarza się z niego papeterie oraz
 pamiątki świadczące o papierniczych tradycjach regionu.