Park Narodowy Gór Stołowych został utworzony w 1993 roku
w Sudetach Środkowych na terenie jedynych w Polsce
gór płytowych o charakterystycznej, warstwowej budowie geologicznej.
Jego powierzchnia to 63,39 km².
Osobliwością i symbolem parku są ciekawe formy skalne.
Ich rzadko
spotykane i interesujące ukształtowanie
stanowi dużą atrakcję turystyczną.
Przez park
przebiega europejski dział wodny
między zlewiskami Bałtyku i Morza Północnego.
Szata roślinna parku nie jest zbyt bogata,
a ponadto silnie
przekształcona przez człowieka.
Dominują drzewostany świerkowe.
Jedynie ok. 3%
lasów zachowało się w stanie zbliżonym
do naturalnego - z dominującym bukiem
oraz domieszką jodły, wiązu i jaworu.
Dużą wartość przyrodniczą mają ekosystemy wilgotnych
łąk
Krajobraz Gór Stołowych oraz torfowiska wysokie z rzadkimi gatunkami roślin.
Ogółem flora naczyniowa parku liczy ok. 600 gatunków,
szczególnie cennym jej
elementem jest skalnica zwodnicza Saxifraga decipiens,
mająca na Rogowej Kopie
jedyne stanowisko w Polsce.
Duże odkryte powierzchnie skalne sprzyjają
występowaniu
licznych gatunków mszaków i porostów.
Z
pośród pospolitych w Polsce gatunków gadów,
w Górach Stołowych występują: żmija
zygzakowata,
zaskroniec, jaszczurka zwinka i padalec.
Z rzadszych płazów zdarza
się salamandra oraz traszki górska i zwyczajna.
zdjęcie z internetu - ryjówka
Na terenie
Parku Narodowego występuje jeleń, sarna,
dzik, lis,
wiewiórka (czarnej i rudej odmiany) oraz drobne gryzonie.
Trudniejsze do zauważenia - głównie ze względu na nocny tryb życia,
są
należące do łasicowatych: borsuk, kuna, tchórz, łasica i gronostaj.
Z ssaków
owadożernych częsty jest jeż , a rzadkie ryjówka malutka maleńka i
typowa dla
obszarów górskich ryjówka górska.
W charakterystycznym dla Gór Stołowych
środowisku spękań i
szczelin skał piaskowcowych bytują nietoperze.
kopciuszek
Wśród ptaków zamieszkujących lasy widuje się liczniejsze
na
obszarach górskich orzechówki, krzyżodzioby świerkowe,
czyże, paszkoty,
dzięcioły zielonosiwe i czarne, krogulce i siniaki.
Leśnym rarytasem
ornitologicznym jest tu jarząbek, słonka,
bocian czarny, trzmielojad, kobuz
oraz
charakterystyczne dla obszaru tajgi sóweczka i włochatka.
W skałach
gnieździ się puchacz, pustułka, kruk,
a także kopciuszek, pleszka i kowalik.
Rozległe powierzchnie trawiaste są miejscem lęgowym
dla świergotka łąkowego,
pokląskwy, skowronka oraz
rzadkich w skali Europy przepiórki i derkacza.
Wśród
ptaków związanych z wodą na uwagę zasługuje
żyjący nad wartkimi strumieniami
pluszcz i pliszka górska.
Szczeliniec Wielki rezerwat, który został utworzony w 1957 roku,
jest położony na terenie Parku Narodowego
Gór Stołowych
na obszarze 50 hektarów.
Należy on do Korony Gór Polskich (919m n.p.m.) i
jest jedną z największych
atrakcji turystycznych Sudetów,
stanowi ogromny labirynt skalny złożony ze
skałek stojących na kilku zasadniczych poziomach.
Wiele z nich posiada własne nazwy utworzone
od ich charakterystycznych kształtów.
Do największych należy szczelina
"Piekiełko" o głębokości 17 metrów.
Na skałkach rosną skarłowaciałe,
usychające świerki.
Na krawędziach masywu znajdują się punkty widokowe.
Wstęp i zwiedzanie
rezerwatu jest płatne.
,,Kurza Stopka''
Obszar ochrony ścisłej Błędne Skały ma powierzchnię ok. 22
ha.
Obejmuje on swoim zasięgiem zespół osobliwych
form skalnych o wysokości 6 -
11 m,
wytworzonymi wskutek wietrzenia piaskowca ciosowego.
Błędne Skały to
labirynt szczelin i zaułków, niekiedy niezwykle wąskich,
oddzielających bloki
skalne kilkunastometrowej wysokości.
Wiele skał ma własne nazwy np.:
"Skalne Siodło",
"Kurza Stopka", "Labirynt",
"Tunel", "Wielka Sala"
Skalne Grzyby, rozrzucone są na wysokości ok. 680–700 m n.p.m.
i występują na długości około 2 km.
Większość skalnych
grzybów, znajduje się w lesie,
co powoduje, że mogą być kłopoty z ich znalezieniem,
tylko niektóre z nich są widoczne na polanach czy wyrębach.
Najbardziej znane Skalne Grzyby to: Adam I Ewa, Borowiki,
Dwunożny Grzyb, Zrośnięte grzyby, Purchawka,
Głowa Psa, Pingwinki, Żaba i
Piętrowe Grzyby.
Charakterystyczne rośliny chronione to: wrzosiec bagienny,
modrzewnica zwyczajna, żurawina, bobrek trójlistkowy,
rosiczka, bagnica
torfowa, bażyna czarna.
Specyficzne zbiorowiska łąkowe ze względu na
podobieństwo
krajobrazu do afrykańskich ekosystemów łąkowych
nazywane są
Sawanną Łężycką.
Znajdziemy tu stanowiska pełnika europejskiego,
ciemiężycy
zielonej i wielu storczyków.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz