Pilsko

23 09 2012

Celem na ten wrześniowy dzień było

 Pilsko 

  drugi pod względem wysokości szczyt w Beskidach.

Wyprawa na Pilsko musiała mieć dobre rozeznanie pogodowe ponieważ to już góra dla której trzeba mieć szacunek.

Na początek więc parę szczegółów geograficznych …
Pilsko (1557 m n.p.m.), najwyższy szczyt Żywiecczyzny (i drugi po Babiej Górze w całych Beskidach) króluje nad swoją dziedziną po polskiej i po słowackiej stronie. 

Jest to szczyt atrakcyjny dla turysty jak i miłośników narciarstwa. 

Pierwszy etap do Schroniska na Hali Miziowej jest niezbyt ciężki choć miejscami podejście wyciska z nas krople potu. 

Czytamy z zaciekawieniem tablice informacyjne i dowiadujemy się z nich o występowaniu na tym obszarze  niedźwiedzi i wilków. 

Odpoczywamy, pijemy herbatkę coś tam jemy. 

Dochodzimy do schroniska. Korzystamy z bufetu, kupujemy pamiątkowe blaszki, odpoczywamy. Widoki są przepiękne.

W oddali widać masyw Babiej Góry. Pogoda jest świetna i jest doś ciepło.

Ruszamy dalej, podejście z każdym krokiem jest coraz cięższe. Jest bardzo stromo a z pod nóg osuwają się kamienie, które jeszcze bardziej utrudniają wejście.

  

Drzewa już dawno zniknęły w ich miejsce pojawiła się kosodrzewina. 

Jesteśmy na szczycie.

 Końcowe wejście dało się nam bardzo we znaki.

  Widok ze szczytu zapiera dech w piersiach i rekompensuje utracone siły.

 Widzimy wspaniały widok ośnieżonych Tatr, 

czegoś podobnego jeszcze nigdy nie widzieliśmy a przedstawione zdjęcia nie oddają piękna tego miejsca. 

Na szczycie spędzamy trochę czasu, bawię się z siostrą w chowanego, biegamy.

Trzeba pomyśleć o zejściu. Wybieramy drogę w kierunku  przełęczy Glinne i do Korbielowa.