Kłodzko bitwa o Twierdzę

13.08.2016.
Kłodzko

Wyjście z podziemnej trasy turystycznej znajduje się u podnóża Twierdzy Kłodzkiej
 i od razu kierujemy się na stoki bojowe pod Twierdzą,
gdzie ma się odbyć rekonstrukcja bitwy o Twierdzę Kłodzką. 

Po katastrofalnej klęsce Prus w bitwie z armią francuską pod Jeną i Auerstedt 14.10.1806 r. 
Napoleon triumfalnie wkroczył do Berlina. 

Fakt ten spowodował, że król pruski Fryderyk Wilhelm III zbiegł z 
resztkami  swojej armii do Prus Wschodnich, 
gdzie schronił się pod skrzydłami carskiego sprzymierzeńca.

Podążający w ślad za nim z głównymi siłami wojska Bonaparte, 
postanowił powierzyć swojemu bratu – Hieronimowi 
zadanie opanowania prowincji śląskiej. 

Chciał w ten sposób zabezpieczyć od niespodziewanego uderzenia prawe skrzydło swojej armii a jednocześnie spodziewał się zdobyć bogate łupy znajdujące się w magazynach twierdz śląskich – żywność i broń tak potrzebna do prowadzenia kampanii na północy.

W takiej sytuacji IX Korpus Hieronima Bonaparte nie miał większych problemów 

ze zdobywaniem kolejnych twierdz pruskich stojących na straży Śląska.

 Po krótkim oblężeniu w grudniu 1806 r. poddaje się twierdza w Głogowie. 

Po zdobyciu Wrocławia i wyjeździe do Czech księcia Anhalt-Pless, 

gubernatorem prowincji śląskiej zostaje uzdolniony, 

energiczny dowódca – hrabia Fryderyk Wilhelm von Gotzen. 

W tym układzie Hieronim kieruje swoje wojska do ostatnich znajdujących 
się w rękach pruskich twierdz – w Srebrnej Górze i Kłodzku. 

Hrabia von Gotzen miał pod komendą ok. 10 000 ludzi, 

w tym w samej twierdzy Kłodzko załogę liczącą ponad 4000 żołnierzy. 

Po drugiej stronie Hieronim postawił 13 000 armię, w tym przybyłe w ramach wzmocnienia i zwiększenia mobilności wojsk dwa szwadrony kawalerii polskich ułanów w sile 300 szabel.

To zdjęcie to dowód, że przeniosłyśmy się w czasie, na żywą lekcję historii ;)

W wyniku tocznych 23 czerwca 1807 walk o wieś Jaszkową Dolną 

wojska napoleońskie zbliżyły się do obozu i nocą z 23 na 24 czerwca 

rozpoczęły atak, który przyniósł obydwu stronom straty około tysiąca zabitych i rannych.

 Szturm zakończył się zdobyciem obozu i podpisaniem aktu kapitulacji 

przez hr. von Götzena, jednak Francuzi do twierdzy nigdy nie weszli, 
ponieważ wkrótce ogłoszono zawieszenie broni, 
a podpisany 9 lipca traktat pokojowy w Tylży zakończył działania wojenne.