Rysy

28.06.2017.

Tatry - Rysy

Na szlak wyruszyliśmy o 5:40 rano, niebo zaciągnięte chmurami tak bardzo, że topiły się w nich szczyty, nie zachęcało nas to do wędrówki, a jednak poszliśmy.

Znamy szlak, bo idziemy nim drugi raz, tylko tym razem z moją młodszą siostrą Martynką :)

Martynka ma osiem lat, tak jak ja, kiedy pierwszy raz zdobyłam Rysy.

Moje pierwsze wejście na Rysy opisałam tutaj

http://karolinaolszowiec.blogspot.com/search?q=rysy

Na szlaku pusto, tylko my i

tajemnicze góry.

Chmury powoli podchodzą do góry, a tam bawi się nimi wiatr, przez co wyłaniają się piękne widoki.

Po dłuższym czasie dochodzimy do najlepszej części szlaku: drabinek, łańcuchów itp.

W tym miejscu od ostatniego razu szlak się zmienił, są nowe drabinki i schodki.

To jest, to co Martynka lubi najbardziej.

Sprawnie pokonaliśmy odcinek z tzw. udogodnieniem dla turystów

i Żabią Dolinę możemy podziwiać z góry.

Na naszym szlaku przeszkoda w postaci zalegającego śniegu.

W końcu widzimy "bramę", za którą jest schronisko. Wchodzę już drugi raz i drugi raz zastanawiam się po co ta "brama"?

Wchodzimy na chwilkę do schroniska, gdzie przybijamy pieczątki.

Za schroniskiem czeka następna warstwa śniegu i momentami porywisty wiatr.

Zdobywamy szczyt, widoków brak, za to jesteśmy w chmurach.

W drodze powrotnej Martynka powiedziała, że w aucie się prześpi, a później idzie się bawić z dziećmi i jak powiedziała tak zrobiła. Szalała do późna, skąd ona wzięła na to siłę?

Do zobaczenia na szlaku :D